Op het kunstgrasveld nabij de kasteelse bossen mochten we aantreden tegen de veteranen van Wittenhorst B...echter bleek dit niet de oudere garde, maar een aantal jonge veteranen die nog goed op zondag zouden mee kunnen.

 

In het eerste kwartier was het duidelijk dat we wat moeite hadden om ons aan te passen aan het 'biljartlaken'. Veel en slordig balverlies zorgde voor de nodige onrust voor ons doel, echter wist Rob zijn doel vooralsnog goed schoon te houden. Slechts enkele kleine speldenprikjes konden we uitdelen aan de gasten, meestal via de 'gatenman' die langs de zijlijn het ene na het andere duel in zijn voordeel wist te beslechten en meermaals met een overtreding gestopt moest worden. Het was dan ook niet vreemd dat na een splijtende dieptepass op de rand van de 16-meter, Leon als een duveltje uit een doosje opdook en de bal vakkundig in het netje wist te deponeren. Een voorsprong voor Baarlo, die we tot aan de rust wisten te behouden.

 

Na de thee volgden er enkele omzettingen en de 'man van de gaten' moest thuis gaan eten. Ook Wittenhorst had wat omzettingen en al na enkele minuten was het voor de kenners langs de lijn duidelijk; dit gaan we niet volhouden. De eerste kans was overigens wel voor onze spits Ed, die helaas net iets te lang moest denken hoe hij de keeper zou verschalken. Meer en meer werd onze achterhoede en sluitpost getest en het begon te kraken. Snelle uitbraken via hun linksvoor zorgden regelmatig voor problemen en zelf maakte hij via een sublieme lob een einde aan alle illusies; 2-1. Daarbij bleeft het helaas niet en nadat we na een incident met 10 man verder moesten was het enkel nog verdedigen. Uiteindelijk viel er nog een doelpunt en verloren we de ongelijke strijd met 3-1...iets waar we ons zeker niet voor hoeven te schamen.