Frans, geboren en tot op de dag van heengaan getogen in Baarlo - eine rasechte Baolderse dus - , was de jongste telg van de familie Van Heur. Een voetbalminded gezin waar heel veel zo niet bijna alles in het teken stond van voetbal en in het bijzonder van RKVV Baarlo zoals onze vereniging destijds nog heette. Vader Pierre was liefst 35 jaar voorzitter van de vereniging en erelid van de club. Ook zijn broers speelden jarenlang bij de club. Frans was echter de meest getalenteerde van het stel. Een technicus en aanvaller pur sang, veelal als linksbuiten, maar hij kon ook op andere posities in de voorhoede goed uit de voeten. Die ook de nodige doelpunten wist voor te bereiden of zelf te maken.
Frans was wars van vechtvoetbal. Lijfelijke situaties ging hij zoveel mogelijk uit de weg en kwam het toch in buurt dan was hij mede door zijn technische begaafdheden uiterst bedreven in het ontwijken ervan. Van tijd tot tijd ook wel eens afwezig of onzichtbaar op het veld, een “dromer”. Hij werd daar wel eens op aangesproken door een trainer en dan was een van zijn gevleugelde opmerkingen: “Van een Teckel kun je nu eenmaal geen Duitse Herder maken”. Misschien dat het gemis van die karaktereigenschap ter compensatie zijn latere liefde voor Duitse herders verklaart. De honden die zijn voorkeur hadden als hondenliefhebber zijn latere hobby. Ook een van zijn passies, naast genieten van het leven.
Frans doorliep zoals velen alle jeugdteams bij onze club, waarin zijn talent al snel kwam bovendrijven. De A-jeugd heeft hij daardoor praktisch gezien overgeslagen, want op 16-jarige leeftijd werd hij op aandringen van de toenmalige trainer Theo Beurskens uit Steyl al overgeheveld naar de selectie. Waarin hij ook gelijk in het eerste team werd ingedeeld en daarin ook meteen een toegevoegde waarde was.
Samen met zijn toenmalige ploeggenoten maakte hij beginjaren 70 een "gouden periode" door met Baarlo 1. Kampioen in de 1e klasse van de Afdeling Limburg (vergelijkbaar met huidige 5e klasse) met promotie naar de 4e klasse KNVB. Het seizoen daarna werd ook in de 4e klasse het kampioenschap behaald en promoveerde Baarlo voor het eerst in de historie van de club zelfs naar de 3e klasse. Waarin Baarlo ook meestreed voor titel en promotie maar die uiteindelijk nipt werden gemist. Het jaar daarop degradeerde Baarlo1 weer naar de 4e klasse, waarin Frans nog een aantal seizoenen zou spelen met Baarlo 1, totdat een vervelende blessure hem dwong vroegtijdig met het spelletje te stoppen. Naast speler maakte Frans zich daarna ook nog jarenlang verdienstelijk als jeugdleider, o.a. als trainer/leider van de A-jeugd.
Frans bedankt voor alles wat je jarenlang voor onze club hebt betekend. Dit zullen we nooit vergeten, evenmin als je menselijke kant, de humor en je optimisme. Ondanks de nodige tegenslagen in je privéleven bekeek je het leven altijd van de positieve kant. Het glas was altijd minstens halfvol.
Wij wensen zijn kinderen, kleinkinderen en aanverwante familie veel sterkte toe met het verwerken van dit zware verlies van vader, schoonvader en opa.
Bestuur en leden van VV Baarlo
